با نزدیک شدن به جشنواره بهار، گیلاس به وفور در بازار یافت می‌شود. برخی از کاربران اینترنتی اظهار داشته‌اند که پس از مصرف مقدار زیادی گیلاس، دچار حالت تهوع، درد معده و اسهال شده‌اند. برخی دیگر ادعا کرده‌اند که خوردن بیش از حد گیلاس می‌تواند منجر به مسمومیت با آهن و مسمومیت با سیانید شود. آیا هنوز هم می‌توان گیلاس خورد؟
خوردن مقدار زیادی گیلاس به یکباره می‌تواند به راحتی منجر به سوء هاضمه شود.
اخیراً، یکی از کاربران اینترنتی پست گذاشت که پس از خوردن سه کاسه گیلاس، دچار اسهال و استفراغ شده است. وانگ لینگیو، معاون پزشک ارشد گوارش در بیمارستان وابسته سوم دانشگاه پزشکی ژجیانگ چین (بیمارستان ژجیانگ ژونگشان)، اظهار داشت که گیلاس سرشار از فیبر است و هضم آن آسان نیست. به خصوص برای افرادی که طحال و معده ضعیفی دارند، مصرف بیش از حد گیلاس به طور همزمان می‌تواند به راحتی منجر به علائمی مشابه گاستروانتریت، مانند استفراغ و اسهال شود. اگر گیلاس تازه یا کپک زده نباشد، ممکن است باعث گاستروانتریت حاد در مصرف کننده شود.
گیلاس طبیعت گرمی دارد، بنابراین افرادی که مزاج گرم و مرطوب دارند نباید زیاد از آن بخورند، زیرا ممکن است منجر به علائم گرمی بیش از حد مانند خشکی دهان، خشکی گلو، زخم‌های دهانی و یبوست شود.
خوردن گیلاس در حد اعتدال منجر به مسمومیت با آهن نمی‌شود.
مسمومیت با آهن در اثر مصرف بیش از حد آهن ایجاد می‌شود. داده‌ها نشان می‌دهند که مسمومیت حاد با آهن می‌تواند زمانی رخ دهد که میزان آهن دریافتی به 20 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن برسد یا از آن بیشتر شود. برای یک بزرگسال با وزن 60 کیلوگرم، این مقدار تقریباً 1200 میلی‌گرم آهن خواهد بود.
با این حال، میزان آهن موجود در گیلاس تنها ۰.۳۶ میلی‌گرم در هر ۱۰۰ گرم است. برای رسیدن به این مقدار آهن که می‌تواند باعث مسمومیت با آهن شود، یک بزرگسال با وزن ۶۰ کیلوگرم باید تقریباً ۳۳۳ کیلوگرم گیلاس مصرف کند که برای یک فرد عادی غیرممکن است که این مقدار را در یک وعده مصرف کند.
شایان ذکر است که میزان آهن موجود در کلم چینی، که اغلب آن را مصرف می‌کنیم، ۰.۸ میلی‌گرم در هر ۱۰۰ گرم است. بنابراین، اگر کسی نگران مسمومیت با آهن از طریق خوردن گیلاس است، آیا نباید از خوردن کلم چینی نیز اجتناب کند؟
آیا خوردن گیلاس می‌تواند منجر به مسمومیت با سیانید شود؟
علائم مسمومیت حاد با سیانید در انسان شامل استفراغ، حالت تهوع، سردرد، سرگیجه، برادی کاردی، تشنج، نارسایی تنفسی و در نهایت مرگ است. به عنوان مثال، دوز کشنده سیانید پتاسیم از 50 تا 250 میلی گرم است که با دوز کشنده آرسنیک قابل مقایسه است.
سیانیدها در گیاهان معمولاً به شکل سیانید وجود دارند. دانه‌های بسیاری از گیاهان خانواده گلسرخیان، مانند هلو، گیلاس، زردآلو و آلو، حاوی سیانید هستند و در واقع، هسته گیلاس نیز حاوی سیانید است. با این حال، گوشت این میوه‌ها حاوی سیانید نیست.
سیانیدها خودشان غیرسمی هستند. تنها زمانی که ساختار سلول گیاهی تخریب شود، بتا-گلوکوزیداز در گیاهان سیانوژنیک می‌تواند سیانیدها را هیدرولیز کرده و سیانید هیدروژن سمی تولید کند.
میزان سیانید موجود در هر گرم هسته گیلاس، هنگامی که به سیانید هیدروژن تبدیل می‌شود، تنها ده‌ها میکروگرم است. مردم عموماً عمداً هسته گیلاس مصرف نمی‌کنند، بنابراین بسیار نادر است که هسته گیلاس باعث مسمومیت افراد شود.
دوز سیانید هیدروژن که باعث مسمومیت در انسان می‌شود تقریباً ۲ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن است. ادعای موجود در اینترنت مبنی بر اینکه مصرف مقدار کمی گیلاس می‌تواند منجر به مسمومیت شود، در واقع کاملاً غیرعملی است.
با خیال راحت از گیلاس لذت ببرید، اما از خوردن هسته آن خودداری کنید.
اولاً، خود سیانیدها غیرسمی هستند و این سیانید هیدروژن است که ممکن است باعث مسمومیت حاد در انسان شود. سیانیدهای موجود در گیلاس همگی در هسته‌های آن قرار دارند که معمولاً گاز زدن یا جویدن آنها برای افراد دشوار است و بنابراین مصرف نمی‌شوند.
ثانیاً، سیانیدها را می‌توان به راحتی از بین برد. از آنجایی که سیانیدها در برابر حرارت ناپایدار هستند، حرارت دادن کامل مؤثرترین راه برای از بین بردن آنها است. مطالعات نشان داده‌اند که جوشاندن می‌تواند بیش از ۹۰٪ سیانیدها را از بین ببرد. در حال حاضر، توصیه بین‌المللی این است که از مصرف این غذاهای حاوی سیانید به صورت خام خودداری شود.
برای مصرف‌کنندگان، ساده‌ترین روش، اجتناب از خوردن هسته میوه‌ها است. مگر اینکه کسی عمداً هسته میوه‌ها را بجود، احتمال مسمومیت با سیانید از طریق خوردن میوه‌ها عملاً وجود ندارد.
زمان ارسال: 20 ژانویه 2025