"Organik" kelimesi tüketicilerin saf gıdaya yönelik derin beklentilerini taşır. Ancak laboratuvar test cihazları etkinleştirildiğinde, yeşil etiketli sebzeler gerçekten hayal edildiği kadar kusursuz mu? Organik tarım ürünlerine ilişkin en son ülke çapındaki kalite izleme raporu, örneklenen 326 organik sebze partisi arasında yaklaşık %8,3'ünün eser miktardapestisit kalıntılarıBu veriler, göle atılan taş gibi tüketici pazarında dalgalanmalara neden oldu.
I. Organik Standartların "Gri Bölgesi"
"Organik Ürün Sertifikasyonunun Uygulanmasına İlişkin Kurallar"ı açan 2. Bölüm'ün 7. Maddesi, kullanımına izin verilen bitki ve mineral kökenli 59 tür pestisiti açıkça listeler. Azadirachtin ve piretrinler gibi biyopestisitler belirgin bir şekilde dahil edilmiştir. Doğal bitkilerden elde edilen bu maddeler "düşük toksisite" olarak tanımlansa da, aşırı püskürtme yine de kalıntılara yol açabilir. Daha büyük endişe ise sertifikasyon standartlarının 36 aylık bir toprak arıtma süresi belirlemesi, ancak önceki çiftçilik döngülerinden gelen glifosat metabolitlerinin Kuzey Çin Ovası'ndaki bazı üslerde yeraltı suyunda hala tespit edilebilmesidir.
VakalarklorpirifosTest raporlarındaki kalıntılar bir uyarı işlevi görür. Geleneksel tarım arazisine bitişik bir sertifikalı üs, muson mevsiminde pestisit sürüklenme kirliliğinden muzdaripti ve ıspanak örneklerinde 0,02 mg/kg organofosfor kalıntısı tespit edildi. Bu "pasif kirlilik", mevcut sertifika sisteminin çiftçilik ortamını dinamik olarak izlemedeki yetersizliğini ortaya koyarak organik tarımın saflığında bir çatlak açtı.
II. Laboratuvarlarda Açığa Çıkan Gerçek
Gaz kromatografisi-kütle spektrometrisi kullanıldığında, teknisyenler numuneler için tespit sınırını 0,001 mg/kg seviyesine ayarlar. Veriler, pozitif numunelerin %90'ının geleneksel sebzelerdeki kalıntı seviyelerinin yalnızca 1/50 ila 1/100'ü kadar kalıntı seviyesine sahip olduğunu gösterir, bu da standart bir yüzme havuzuna iki damla mürekkep damlatmaya eşdeğerdir. Ancak, modern tespit teknolojisindeki gelişmeler moleküllerin milyarda bir seviyesinde yakalanmasını sağlayarak mutlak "sıfır kalıntı"yı imkansız bir görev haline getirmiştir.
Çapraz bulaşma zincirlerinin karmaşıklığı hayal gücünün ötesindedir. Eksik temizlenmiş taşıma araçları nedeniyle depo kontaminasyonu, olay oranlarının %42'sini oluştururken, süpermarket raflarında karışık yerleştirme nedeniyle oluşan temas kontaminasyonu %31'ini oluşturur. Daha sinsi olanı, bazı organik gübre hammaddelerine karıştırılan antibiyotikler sonunda biyolojik birikim yoluyla sebze hücrelerine girer.
III. Güveni Yeniden İnşa Etmenin Mantıklı Yolu
Test raporuyla karşı karşıya gelen bir organik çiftçi, "şeffaf izlenebilirlik sistemini" sergiledi: Her paketteki bir QR kodu, uygulanan Bordeaux karışımının oranını ve çevredeki üç kilometrelik alan için toprak test raporlarını sorgulamaya olanak tanır. Üretim süreçlerini açık alana yerleştirme yaklaşımı, tüketici güvenini yeniden inşa ediyor.
Gıda güvenliği uzmanları "üçlü arıtma yöntemi"nin benimsenmesini öneriyor: yağda çözünen pestisitleri parçalamak için karbonatlı suya batırma, yüzeydeki adsorbatları gidermek için ultrasonik temizleyici kullanma ve biyolojik enzimleri etkisizleştirmek için 100°C'de 5 saniye haşlama. Bu yöntemler eser kalıntıların %97,6'sını ortadan kaldırarak sağlık savunma hattını daha sağlam hale getirebilir.
Laboratuvar test verileri organik tarımın değerini reddeden bir hüküm olarak hizmet etmemelidir. 0,008 mg/kg klorpirifos kalıntısını geleneksel kerevizde tespit edilen 1,2 mg/kg ile karşılaştırdığımızda, pestisit kullanımını azaltmada organik üretim sistemlerinin önemli etkinliğini hala görebiliriz. Belki de gerçek saflık mutlak sıfırda değil, sürekli olarak sıfıra yaklaşmakta yatar ve bu da üreticilerin, düzenleyicilerin ve tüketicilerin daha sıkı bir kalite ağı örmesini gerektirir.
Gönderi zamanı: Mar-12-2025