Gıda güvenliği alanında "pestisit kalıntıları"Sürekli olarak halkın kaygısını tetikliyor. Medya haberleri, belirli bir markanın sebzelerinde pestisit kalıntıları tespit edildiğini ortaya çıkardığında, yorum bölümleri "toksik ürün" gibi panik yaratan etiketlerle dolup taşıyor. "Tespit edilen kalıntıları" "sağlık tehlikeleri" ile eş tutan bu yanlış kanı, gıda güvenliğine karşı gereksiz bir güvensizlik yarattı. Rasyonel düşünceyle gürültüyü kesecek bilimsel bir çerçeve oluşturmak acil bir ihtiyaç.
I. Standart Belirleme: Bilim ve Uygulama Arasındaki Hassas Denge
Codex Alimentarius Komisyonu (CAC) tarafından belirlenen pestisit kalıntı limitleri, binlerce toksikolojik çalışmanın sonucudur. Bilim insanları, hayvan deneyleri yoluyla Gözlenen Maksimum Olumsuz Etki Seviyesini (NOAEL) belirler ve ardından insanlar için Kabul Edilebilir Günlük Alım Miktarını (ADI) hesaplamak için 100 kat güvenlik faktörü uygular. Örneğin, ADIklorpirifos0,01 mg/kg'dır, yani 60 kg ağırlığındaki bir yetişkin günde 0,6 mg'ı güvenle tüketebilir.
Çin'in mevcut standardıGB 2763-2021387 gıda kategorisinde 564 pestisit için kalıntı limitlerini kapsayan bu standart, AB ve ABD'deki düzenlemelerle dinamik olarak uyumlu. Örneğin, pırasadaki prosimidin limiti Çin'de 0,2 mg/kg iken AB'de 0,1 mg/kg'dır. Bu farklılıklar, güvenlik konusundaki temel anlaşmazlıklardan değil, beslenme alışkanlıklarından kaynaklanmaktadır.
II. Tespit Teknolojisi: Hassas Cihazların Bilişsel Tuzağı
Modern analitik cihazlar kalıntıları tespit edebilirmilyarda parça (ppb)Sıvı kromatografi-kütle spektrometrisi (LC-MS), olimpik yüzme havuzunda tek bir tuz tanesinin çözünmesine eşdeğer konsantrasyonları tespit eder. Bu hassasiyet, "tespit edilemeyen" kalıntıların nadir hale geldiği anlamına gelir. 2024 yılında, numune alınan tarım ürünlerinin %68'inde rutin pestisit kalıntıları tespit edildi, ancak yalnızca %1,4'ü limitleri aştı; bu da şunu kanıtlıyor:"Tespit yaygındır, standartların aşılması nadirdir."
Thekalıntıların büyüklüğüÖnemli olan kritiktir. Sipermetrin için turunçgillerdeki sınır 2 mg/kg'dır. Tehlikeli bir doza ulaşmak için 200 kg uyumlu turunçgil tüketmek gerekir; bu da sofra tuzundan korkmak kadar mantıksız bir risk değerlendirmesidir (ortalama ölümcül doz: 3 g/kg).
III. Risk Yönetimi: Gıda Güvenliği için Çok Katmanlı Bir Savunma
Çin Tarım Bakanlığı, bu tür girişimler sayesinde ilerleme kaydetti."Yasaklı Maddelerin Kontrolü ve Kalite İyileştirmeye Yönelik Özel Kampanya" 2024 yılında %97,6'lık bir uyumluluk oranına ulaşılması hedefleniyor. Blockchain izlenebilirlik sistemleri artık 2.000 üretim üssünü izliyor ve çiftlikten sofraya 23 veri noktasını takip ediyor. Tüketiciler, pestisit kullanım kayıtlarına ve laboratuvar raporlarına erişmek için QR kodlarını tarayabiliyor.
Tüketiciler, test raporlarında "pestisit kalıntıları" ile karşılaştıklarında şunları bilmelidir:tespit ≠ ihlal, ve eser miktarda kalıntı sağlık açısından risk oluşturmaz. Ürünleri 30 saniye boyunca akan su altında yıkamak, yüzey kalıntılarının %80'ini giderir. Daha da tehlikelisi, modern tarımın temelini tehdit eden "tüm pestisitler zararlıdır" gibi mutlakçı iddialardır.
Ekilebilir arazilerin zorlandığı ve nüfus artışının yaşandığı bir çağda, pestisitler gıda güvenliği için vazgeçilmez olmaya devam ediyor. "Tespit" ile "standartları aşma"yı birbirinden ayırarak ve 0,01 mg ile 1 mg arasındaki uçurumu anlayarak, ikili düşünceden kurtulabiliriz. Gıda güvenliği sıfır riskle ilgili değil,yönetilen risk—düzenleyicilerin, üreticilerin ve tüketicilerin sansasyonelcilik yerine bilimi benimsemesini gerektiren işbirlikçi bir çaba.
Gönderi zamanı: 16 Nis 2025